Al ĉiuj, kiuj konsideras sin poetoj
|
Jen estas mi – poeto brila. Mi laŭ supera dia vol' Kun la misio malfacila Aperis antaŭ la popol'. Mi volas havi idealon, Sed idealo estas jam Mi mem, kreanta madrigalon Pri kor-dolor' kaj amo-flam'. Tamen pardonu, Mi forgesis ke Poemojn kun ritmo kaj rimoj Oni jam opinias eksmodaj. Necesas verki avangarde, Laŭeble ke neniu Rimarku ian sencon. Sed ne konfesu tion. Nu, mi povas ja! Nigra suno de mia eno Eliĝas pogute, Knarante per dentoj. Mi sensas la mondon traliki Tra miaj vejnoj. Mi destinas savi la mondon. La mond' ‘as mi! Impete, verve kaj sen halto Mi iras kun tambur' sur kol'. Virinoj ĉiuj kun ekzalto Flustretas: “Jen la seks-simbol'!” Mi estas Alfa kaj Omega, Mi estas rok' kaj mara ond'. Egoo mia, vere ega Pri mi kriegas al la mond'. Ke vi ne havu iluzion, Asertas mi kun plena cert': Mi sola kreas Poezion, Ceteraj ĉiuj estas merd'! |