Ilja Erenburg

tradukis Valentin Melnikov

Ĉu povas fil' de suda ardo,
kun roza flor' dum Nova Jar',
kie troveblas vort' «blizardo»
nek en memor', nek en vortar';
ĉu sub la blua firmamento,
ne paliĝanta eĉ por hor',
kie senĉese dum jarcento
somer' ĉiamas en langvor';
ĉu helpos lin la pov' imaga
eĉ por minut', eĉ dum sonĝer'
kompreni en konscio svaga –
kion signifas «primaver'»;
kiel en marta tago frida,
dum morno regas en konsci',
atendas ni, ke malrapida
ekmovu peze sin glaci'.

Laŭreato de «Liro-97», Jekaterinburg

Илья Эренбург

«Да разве могут дети юга...»

Да разве могут дети юга,
где розы блещут в декабре,
где не отыщешь слова «вьюга»
ни в памяти, ни в словаре;
Да разве там, где небо сине
и не слиняет хоть на час,
где испокон веков поныне
всё то же лето тешит глаз;
Да разве им хоть так, хоть вкратце,
хоть на минуту, хоть во сне,
хоть ненароком догадаться,
что значит – думать о весне,
что значит – в мартовские стужи,
когда отчаянье берёт,
всё ждать и ждать, как неуклюже
зашевелится грузный лёд.