Ivan Bunin

tr. Eŭgeno Belonenko

Dum iro mi malalta estis.
Jes, tiel ŝajnis en la hor',
Kiam lontana roko kreskis
Kaj kun mi iĝis sor kaj sor.

Sed mi superis la soriron
De l' roko sur la pleja lim'.
Superan sentas mi sopiron
En dezerteca ĉi sublim'.

Sed la abisma malkuraĝ'
Ne iĝis foren. Ĝi – elfore...
Ĉu ne pro tio, ke mi sole
Rigardis al ĉielvizaĝ'?