Vladimir Majakovskij

Aŭskultu!

el la rusa L. Leo

Auskultu!
Ĉar oni fajrigas stelojn –
do – iu ilin bezonas?
do – iu deziras, ke ili ekzistu?
do – iu nomas tiujn kraĉetojn perlo ĉiela?
Kaj, kirliĝante
en ŝtormo de polva sufoko
enkuras al dio,
timante malfruon,
ploras,
kisas al li magran manon,
petas –
nepre aperu stelo! –
ĵuras –
mi ne eltenos tiun senstelan torturon!
Kaj poste
iradas nervoza
sed trankvila ekstere.
Diras al iu:
«Ĉu nun pli facile?
Sekure?
ĉu?!»
Aŭskultu!
Se en nokto la steloj
fajriĝas –
do – iu al ili aspiras?
Do – estas ekstrema neceso,
ke ĉiun vesperon
super tegmentoj
ekbrilu almenaŭ steleto?!